Wisselkoersen schommelen dagelijks, op basis van vraag en aanbod, en dat geldt ook voor de mate waarin internationale bedrijven aan valutarisico’s worden blootgesteld. Bij het internationaal zakendoen vormen wisselkoersschommelingen een groot risico. Een valutarisico, of wisselkoersrisico, is het risico dat er verlies wordt geleden op een internationale financiële transactie als gevolg van wisselkoersschommelingen, doordat de relatieve waarde van de ene valuta verandert ten opzichte van de andere. Deze variaties kunnen een negatief effect hebben op het totale rendement van een investering en kunnen verliezen veroorzaken voor een bedrijf. De reisbranche bijvoorbeeld is een branche die gezien zijn internationale karakter sterk aan wisselkoersschommelingen is blootgesteld.
Bedrijven die goederen en diensten exporteren of goederen en diensten uit het buitenland importeren, moeten serieus rekening houden met wisselkoersschommelingen. Met name het midden- en kleinbedrijf valt aan dergelijke valutarisico’s ten prooi. Hoewel de meeste bedrijven in het mkb valutarisico’s als een van de belangrijkste uitdagingen bij het internationaal zakendoen beschouwen, hebben maar weinig bedrijven risicomanagementsystemen opgezet om hun valutarisico’s te monitoren en te beperken. Er bestaan echter een reeks aan oplossingen om uw bedrijf tegen de volatiliteit op de valutamarkten te beschermen.
Nu allerlei mondiale gebeurtenissen, zoals de brexit, de turbulente Amerikaanse verkiezingen, de coronapandemie, de oorlog in Oekraïne én de inflatie de wereld opschudden en de internationale handel sterk beïnvloeden, zijn de meeste bedrijven zich buitengewoon bewust van de noodzaak zich op zeer uiteenlopende risico’s voor te bereiden. Weinig bedrijven zijn echter voldoende bewapend om met vermijdbare valutarisico’s om te gaan. Uit een onderzoek van Nordea in 2020 onder het mkb in de Scandinavische landen blijken gebrek aan tijd en know-how de twee belangrijkste factoren voor veel bedrijven in het mkb om hun valutarisico niet af te dekken.
Wisselkoersschommelingen kunnen de kasstroom van een bedrijf op verschillende niveaus beïnvloeden. Er zijn veel factoren die helpen te bepalen hoe wisselkoersen de kasstromen van een bedrijf beïnvloeden. Het begint ermee te weten waar en hoe valutaschommelingen de kasstromen van een bedrijf beïnvloeden.
Portefeuillerisico’s, ook wel bekend als vertaalrisico’s, zijn onvermijdelijk wanneer een onderneming activiteiten in het buitenland heeft en de jaarrekening van een dochteronderneming in de valuta van het moederbedrijf moet omzetten in het kader van haar rapportageverplichting. Dit valutarisico doet zich voor als een onderneming een geconsolideerde jaarrekening voor haar dochterondernemingen opstelt en heeft betrekking op intercompany boekhouding. Hoewel portefeuillerisico’s op zich zelden tot financiële problemen leiden voor een bedrijf, kunnen ze een ernstige kettingreactie veroorzaken, met zwakke kwartaalprestaties en een daling van de marktwaarde van het bedrijf tot gevolg.
Dit soort langetermijnrisico’s heeft betrekking op situaties waarin de marktwaarde en/of toekomstige kasstromen van een bedrijf worden beïnvloed door blootstelling aan wisselkoersschommelingen. Dit soort risico’s wordt ook wel projectierisico’s of “operating exposure” genoemd en doet zich voor wanneer een buitenlandse concurrent aan dezelfde klant verkoopt en een gunstigere wisselkoers heeft. Hierdoor zou het bedrijf zonder eigen toedoen aan waarde kunnen verliezen.
Dit risico is vaak het meest zichtbare valutarisico waarmee een bedrijf kan worden geconfronteerd. Het is ook het makkelijkste risico om te meten en af te dekken. Het ontstaat vanwege het tijdsverschil tussen het moment waarop het bedrijf een overeenkomst aangaat en het moment waarop het de betaling ontvangt, wat meestal gebeurt na een vertraging die kan oplopen tot 120 dagen. Gedurende deze periode tussen de verkoop en de ontvangst van het geld kan de fluctuerende waarde van een valuta het bedrijf kwetsbaar maken. Deze valutarisico’s hebben doorgaans gevolgen voor de te verwachten kasstromen op korte termijn, waardoor ze gemakkelijk te bepalen en af te dekken zijn.
Bedrijven die internationaal actief zijn, zijn bijzonder gevoelig voor dit soort valutarisico’s. Hoewel deze risico’s niet allemaal kunnen en moeten worden afgedekt, zijn het bevorderen van planning, het verbeteren van het prestatiebeheer en fiscale doeleinden allemaal gegronde redenen om het valutarisico af te dekken. Wanneer de risico’s kunnen worden afgedekt, zoals in het geval van transactierisico’s, kan sterk van hedgingstrategieën worden geprofiteerd.
Hoewel valutarisico’s een onvermijdelijk realiteit zijn voor bedrijven die op internationale markten handelen, kan hedging het risico helpen beperken. Hedging is een strategie die erop gericht is de risico’s van financiële activa te beperken door een tegengestelde positie in te nemen in een gerelateerd actief. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat hedgingstrategieën niet bedoeld zijn om winst te genereren, maar om verliezen en onzekerheid te verminderen of in het gunstigste geval weg te nemen. In een poging het risico af te dekken en de gevolgen ervan in de hand te houden, werkt hedging als een verzekering. De meest gangbare methode om valutarisico’s af te dekken, is het gebruik van hedgingsstrategieën op basis van financiële instrumenten.
orex hedging heeft tot doel de blootstelling aan schommelingen op de valutamarkt te verminderen en te beperken, waaronder schommelingen van wisselkoersen, rentetarieven en andere onverwachte veranderingen op de valutamarkt. De twee meest gebruikte methoden om valutarisico’s af te de
kken zijn termijncontracten en valutaopties. Termijncontracten en opties zijn een soort derivaten, namelijk over-the-counter-derivaten (OTC), wat betekent dat ze niet op gecentraliseerde beurzen worden verhandeld, maar onderhands tussen twee partijen.
Bij hedging komen de termen “shortposities” en “longposities” vaak voorbij en het is belangrijk te begrijpen wat daarmee wordt bedoeld. Een longpositie, of “long gaan” betekent het kopen van een valuta met het doel winst te maken op basis van de verwachting dat de prijs zal stijgen. Bij een shortpositie of “short gaan” daarentegen wordt een valuta verkocht met het doel de verkoper te beschermen door de verkoopprijs vast te zetten. Het betekent dat er winst wordt gemaakt wanneer de prijs daalt.
Termijncontracten of valutatermijncontracten zijn overeenkomsten waarbij een bedrijf ermee akkoord gaat een bepaalde hoeveelheid van een valuta te kopen of te verkopen op een specifieke datum in de toekomst. Deze oplossing stelt het bedrijf in staat zich te beschermen tegen eventuele schommelingen tot deze specifieke datum. Meer in het bijzonder kunnen termijncontracten de vorm aannemen van flexibele termijncontracten en dynamische termijncontracten.
Net als termijncontracten zijn opties afgeleide producten, derivaten. Het verschil ligt echter in het feit dat ze de wederpartij het recht geven, maar niet de verplichting, een valutapaar tegen een bepaalde prijs te kopen of te verkopen op een bepaalde datum in de toekomst. Dit zijn zogenoemde callopties en putopties.
Een calloptie geeft de houder het recht een valutapaar te kopen en een putoptie geeft de houder het recht een valutapaar te verkopen. Deze opties worden traditionele call- of putopties genoemd en vaak aangeduid als “vanilla opties”. Ze hebben de vorm van een long call- of putoptie of short call- of putoptie en worden doorgaans gebruikt bij kortetermijn-hedgingstrategieën. Ze hebben bovendien het voordeel dat ze een flexibele vorm hebben, dat ze de houder beschermen tegen onverwachte marktdalingen en dat ze hun de mogelijkheid geven winst te maken.
Een SPOT-optie, single payment option trading, daarentegen is flexibeler omdat deze de houder de mogelijkheid geeft de uitkering te kiezen en bepaalde contractvoorwaarden te stellen om deze uitkering te ontvangen. Aan deze voorwaarden zijn aankoopkosten verbonden, ook wel de premie genoemd. Als aan de voorwaarden is voldaan, maakt de houder winst. Is er niet aan voldaan, dan verliest de houder de premie. SPOT-opties, ook wel binaire opties genoemd, geven een risico op verlies. Daarom verkopen de meeste forex-brokers dergelijke contracten niet zonder aanzienlijke bescherming.
Op de optiemarkt is het mogelijk de risicogevoeligheid van een bepaald type transactie te berekenen door de relatie tussen de optie en een kwantificeerbare variabele te meten. Deze variabelen worden met Griekse letters aangeduid en worden derhalve doorgaans de “Grieken” genoemd. Aan elke variabele is een getal toegekend dat handelaren meer informatie geeft over hoe groot het risico is dat met de betreffende optie wordt gelopen. Deze getallen zijn niet in steen gebeiteld en kunnen zich door de tijd heen vrij ontwikkelen, afhankelijk van de situatie van de betreffende optie. Er zijn veel variabelen om de risico’s te beoordelen, maar de meest gebruikte in de optiemarkt zijn de volgende:
Hedgingstrategieën kunnen bedrijven die actief zijn in de internationale handel en bij hun dagelijkse bedrijfsvoering aan wisselkoersschommelingen zijn blootgesteld, helpen de valutavolatiliteit te bedwingen en te verminderen en onzekerheid over de bedrijfsresultaten weg te nemen. Hoewel het verkennen van de mogelijkheden om deze strategieën toe te passen een cruciale rol moet spelen bij het risicomanagement van een bedrijf, kan het lastig zijn te bepalen wat de meest effectieve hedgingstrategieën voor een bedrijf zijn. Onze experts bij iBanFirst weten alles over hedgingoplossingen voor internationale bedrijven en zijn er om u te helpen valutaschommelingen in het voordeel van uw bedrijf te laten werken. Neem contact met ons op om te weten te komen hoe hedgingstrategieën uw bedrijf kunnen helpen de valutavolatiliteit te doorstaan.